Στο 1ο εργαστήριο με τίτλο Όταν ο αφρός λησμονεί το βυθό, δοκιμάζουμε να κολυμπήσουμε στα ταραγμένα νερά μιας ομάδας, στο βάθος των χαρακτήρων που την αποτελούν και στον τρόπο που αυτοί συνυπάρχουν, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα ανεξερεύνητες πλευρές του εαυτού μας.
Στο 2ο εργαστήριο, μέσα Στον καθρέφτη μας, ο καθένας ξεδιπλώνει τη μοναδικότητα του, όπως τα λουλούδια τα φύλλα τους, μέσα από τα όνειρα, τις ανάγκες μας αλλά και τις δυσκολίες με τις οποίες ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι.
Στο 3ο εργαστήριο, με τίτλο «Έλα να παίξουμε» στο παιχνίδι μπαίνουν οι πιο σημαντικοί μας άλλοι, οι φίλοι και αναδεικνύεται η σημαντικότητα αλλά και τα εμπόδια που χρωματίζουν τις φιλικές σχέσεις κατά την περίοδο της εφηβείας.
Στο 4ο εργαστήριο που είχε τίτλο «Love is…» οι σχέσεις με το άλλο φύλο, ο τρόπος που ο ένας/μια βλέπει τον άλλον/η, οι προσδοκίες, οι ανάγκες και τα συναισθήματα που αλλάζουν , τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους γύρω μας, έδωσαν τον ρυθμό.
Στο 5ο εργαστήριο με τίτλο «Ο χορός των συναισθημάτων», παρατηρώντας ο καθένας τις δικές του συναισθηματικές αποχρώσεις, διαπιστώσαμε πως, αυτό που νιώθει κανείς, συμπληρώνει την εικόνα τόσο του εαυτού μας όσο και των άλλων.
Το 6ο εργαστήριο με τίτλο «Ένας καινούριος κόσμος» είναι μια ευκαιρία για να μιλήσουμε για όλα αυτά που πολλές φορές μπορεί να μας δυσκολεύουν όταν μπαίνουμε σε νέους κόσμους, όπως αυτός των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά που μπορεί και να μας δείχνουν τον δρόμο για νέες ανακαλύψεις.
Στο 7ο και τελευταίο εργαστήριο, με τη συνοδοιπόρους τους γονείς, αποχαιρετιζόμαστε, γεμίζουμε βαλίτσες με όσα αποκόμισε ο καθένας μέσα σε αυτές τις συναντήσεις, και δίνουμε μια υπόσχεση, για «ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει»
Η δράση υλοποιήθηκε εκτός ωρολογίου προγράμματος ύστερα από εθελοντική δήλωση συμμετοχής των ιδίων των μαθητών.
Υπεύθυνη για το συντονισμό των εργαστηρίων ήταν η Σωτηρία Χαντζηκωνσταντίνου, ψυχολόγος